هیچ رابطه‌ای بدون اعتماد شکل نمی‌گیره. روانشناسا می‌گن زندگی بشر با اعتمادش تو زمان نوزادی به مادرش شروع می‌شه، بنابراین جزو حیاتی‌ترین
احساساتیه که انسان رو درگیر خودش می‌کنه.
اعتماد تو هر رابطه‌ای ضروریه، حتی اگه ملاک مشخص‌مون نباشه، اما ناخودآگاه ما درباره هر چیزی به قابل اعتماد بودن یا نبودن اون فکر می‌کنه. از
صندلی‌ای که روش می‌شینیم تا غذایی که می‌خوریم و هر رابطه‌ای که شروع می‌کنیم یا ادامه می‌دیم به اعتماد ما بستگی داره.
اعتماد نقش طنابی رو داره که آدما رو به همدیگه وصل می‌کنه. هرجا که این طناب پاره یا شل بشه فاصله آدما هم از همدیگه زیاد می‌شه.
کافیه دوست‌تون یه بار از شما بد حسابی ببینه، بعدش باید مدت‌ها تلاش کنید تا این طناب پاره شده رو ترمیم کنید.
سعی کنید همیشه آدم قابل اعتمادی برای اطرافیان‌تون باشید و هر جا که احساس کردید اعتماد به رابطه خدشه‌دار شده، به فکر راهی برای ترمیم اعتماد
باشید. به دیگران هم این فرصت رو بدید که اعتماد خدشه‌دار شده رو ترمیم کنن، اما هیچ وقت مطمئن نباشید که همه چیز مثل روز اولش می‌شه.
طناب رابطه رو سفت بچسبید و هر کاری از دست‌تون برمیاد انجام بدید که این طناب بیشتر و بیشتر دور رابطه‌هاتون بپیچه.
نظرت چیه؟